Vader Jean-Claude Colin

Hij was een rustige jongen uit een piepklein gehucht Barbery, dat aan een bos in de Beaujolais-streek in Midden-Frankrijk ligt, terwijl de Franse Revolutie woedde. Toen hij vijf jaar oud was, was hij wees geworden, niet door geweld maar door de ziekte en vroege dood van zijn ouders. Opgevoed door zijn oom was het leven eenvoudig in St Bonnet le Troncy: hij diende de mis in de parochiekerk, hoedde de koeien op het land en was nooit ver weg van het stille bos van Barbery.

Op veertienjarige leeftijd ging Jean-Claude naar het kleinseminarie van St. Jodard, een middelbare school voor jongens die zich voorbereiden op het priesterschap, in de hoop een leven van stil gebed door te brengen in een zachtmoedig ambt. Ondanks enkele gezondheidsproblemen, Jean-Claude volgde zijn studie zonder problemen en behoorde tot de topstudenten. Aan het einde van de zomer van 1813 vertrok Jean-Claude naar het grootseminarie St Irenaeus in Lyon voor de laatste jaren van zijn voorbereiding op het priesterschap..

Op het seminarie ontmoette hij Jean-Claude Courveille, een medeseminarist die vertelde over een verbazingwekkende ontmoeting met de Heilige Maagd. Maria had tot hem gesproken in het heiligdom van de kathedraal van Le Puy en haar wens geuit voor een religieuze congregatie die haar naam zou dragen: Maristen. Samen met een tiental andere jonge mannen voelde hij zich aangetrokken tot dit project van een Sociëteit: een boom met meerdere takken, waarin priesters, zusters, broeders en leken samenkomen.

Op 23rd In juli, een dag nadat sommigen van hen tot priester waren gewijd, beklommen de twaalf Maristen-aspiranten de heuvel van Fourvière met uitzicht op Lyon naar het oude heiligdom van Onze Lieve Vrouw. Daar beloofde de groep jonge mannen plechtig dat ze de Sociëteit van Maria zouden oprichten.

Kort na zijn werd Jean-Claude Colin naar het dorp Cerdonom zich te voegen bij zijn oudere broer, Fr Pierre Colindie daar pastoor was. Naarmate de maanden voorbij e begon steeds meer na te denken over het Maristenproject en stelde elementen op van een leefregel voor de Sociëteit van Mary. Samen met de gebroeders Colin bij Cerdon waren ttwee jonge vrouwenwaaronder de oprichtster, Jeanne-Marie Chavoin die smeektean de zusters‘ tak van het Maristenproject. Ondertussen is Fr Marcellinus Champagnat bezig bezig op te richten de Broeders vestiging in zijn eerste parochie La Valla.

De Maristendroom delen met zijn plaatselijke bisschop, Colin ontmoette scepsis. Op 29de Oktober 1824 kregen de broers Colin gezelschap van een andere van de Fourvière-twaalf, pater Etienne Declasom de eerste communiteit te vormen. Samen reisden ze rond naar afgelegen landelijk gemeenschappen in de Bugey bergendie niet meer bediend waren door priesters sinds de Franse Revolutie. Hun missie was geloof en hoop te herstellen en de barmhartigheid van God te brengen aan een verwaarloosd volk. In 1825de Maristens verhuisd naar Belley om daar het kleinseminarie te ondersteunen, waar pater Colin vier jaar later werd benoemd tot overste. In 1833 reisde hij naar Rome om te pleiten voor de goedkeuring van het Maristenproject.

Paus Gregorius XVI zocht missionarissen voor het zuidwesten van de Stille Oceaan - en de Maristen stemde ermee in om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen. Dit was de gelegenheid voor de Sociëteit van Maria om formeel goedgekeurd. De eerste professies van de priesters en broeders vonden plaats, het afleggen van de drie geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Fr Colin stemde ermee in om de eerste algemeen overste. De eerste groep missionarissen vertrok de Franse haven Le Havre op kerstavond naar Oceanië.

Fr Colin ging met pensioend als algemene overste en verhuisde naar de landelijk retraite huis van La Neylière in de buurt van Lyon om te werkenn perfectioneren van de Maristenregel en Cinstellingen. Hij werkte vele jaren aan de voltooiing van de constituties die waren uiteindelijk goedgekeurd door het Algemene Kapittel van 1872.

Jean-Claude Colin stierf in La Neylière op 15de november 1875 op 85-jarige leeftijd. Zijn nalatenschap inspireerde vele generaties Maristen en doet dat vandaag de dag nog steeds. Maristen blijven het werk van Maria en haar aanwezigheid in de wereld te zijneenvoudig, genereus en in haar zachte geest.