Geheugen maakt deel uit van wat het is om een mens te zijn. Maar vandaag de dag zijn we allemaal bekend met het beeld van een vinger die over het scherm glijdt, terwijl we keer op keer door onze telefoon scrollen. Alles gaat snel. Alles gaat voorbij. Iets flikkert even en wordt dan weer onzichtbaar. Dus, dreigen we alles snel te vergeten.

In de Bijbel worden we vaak uitgenodigd om te gedenken. God richt zich tot Israël of tot individuen. De heilsgeschiedenis zelf begint met de herinnering aan een gebeurtenis: de oversteek van de Rode Zee. In het boek Jozua wordt het volk tijdens het plechtige verbond in Sichem herinnerd aan de daden die God heeft verricht. En op de herinnering aan deze gebeurtenissen spreekt Jozua zijn belofte uit. ’Wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de Heer dienen.’ Herinneren wordt het vermogen om verplichtingen aan te gaan voor de toekomst. Herdenken wat Jezus heeft bereikt tijdens het Laatste Avondmaal wordt de handeling bij uitstek van zijn discipelen. Een eeuwigdurend gedenken.

Herinnering is ook fundamenteel voor het spirituele leven. Wij zijn een geschiedenis en onze geschiedenis is vastgelegd in de geschiedenis van God. Als Maristen zijn we geroepen om momenten in onze geschiedenis te vieren om Gods handelen en trouw te gedenken.

Onze trouw is geworteld in ons vermogen om wat we ons herinneren relevant te maken voor het heden. In tegenstelling tot wat we misschien denken, komt onze geloofsbeleving niet alleen voort uit het lezen van teksten, maar door een praktijk die we leren en delen. Wij zijn Maristen omdat we de kans hebben een geloof en spiritualiteit te beleven die belichaamd zijn in het leven van hen die ons zijn voorgegaan. Omdat we het beleefd en geactualiseerd kunnen zien in de ervaring van zoveel van onze broeders en zusters. Omdat we het met hen kunnen delen.

Daarom herdenken we niet iets dat in het verleden gebeurd is, maar worden we uitgenodigd om spirituele mensen te worden die vandaag proberen te leven wat door vorige generaties is doorgegeven. De herdenking van de sterfdag van Fr. Colin impliceert dat wat we hebben ontvangen van de Maristen die ons zijn voorgegaan nog steeds vrucht draagt in onze huidige tijd. Vanuit Bijbels perspectief betekent gedenken dat je een gebeurtenis uit het verleden relevant maakt voor het heden. Het maakt deel uit van een voortdurende dynamiek: we herinneren ons om een verhaal te vertellen - we vertellen een verhaal om te herinneren… Op deze manier is het geheugen niet alleen nostalgie of een herinnering aan een gebeurtenis uit het verleden, maar maakt het ook deel uit van de toekomst. Herinnering en toekomst zijn nauw met elkaar verbonden. Voor zover we ons Gods liefde voor ons herinneren, blijven we trouw aan zijn verbond. Het gedenken van het leven en sterven van pater Colin wordt zo een moment van viering en tegelijkertijd een uiting van onze bereidheid om de toekomst van God voor ons te verwelkomen. Die toekomst die voor ons Maristen gepaard gaat met de aanwezigheid van Maria, zij die ons eraan herinnert: ’Ik was de steun van de vroege Kerk; aan het einde der tijden zal ik dat weer zijn’.

Faustino Ferrari, sm